Hallo lui,
Negen november 1989. Velen van ons zullen weinig herinneringen koesteren aan deze dag. Er heerste een matige wind uit het zuid-zuid-westen. De hardste windstoot had een snelheid van 12,9 m/s. Met een gemiddelde temperatuur van 8 graden Celsius en een neerslag van 2,5 mm, was het een weinigzeggende dag. Tot één bepaald moment bij onze Oosterburen; het vallen van Der Berliner Mauer. Een droevige gebeurtenis voor onze buren, tot onze grote spijt was het noch het eerste noch het laatste ongelukkige moment van hun kant…
Weinig Deutsche Mannschaften zullen het zich beseffen, maar precies dertig jaar later is er toch iets aan gedaan om dit moment te herdenken; onze lustrumreceptie! Met een thema Ter Land, Ter Zee en Aan de VVP was er nog weinig Duits aan, het herdenken van 9-11-1989 begon al vroeg; rond een uurtje of 9 ’s avonds sjeesde de Tour Kezour promoter met precies 12,9 m/s over de baan. Dat het niet genoeg bleek om er met de winst vandoor te gaan, werd later pijnlijk duidelijk. De eerste echte signalen van herdenking volgden niet veel later; achtereenvolgens moesten de baan, de bel, de fiets, vrouwen hun hoop op droge kleding en Ivar zijn imago eraan bij verschillende pogingen tot verbeteren van de snelste tijd op de baan. Toen eenieder die daar behoefte aan had de baan betreden had, kon het herdenken pas écht beginnen; iets later dan twaalf uur, maar veel meer dan twaalf bier later besloten de Ranzige Ouwe Zakken Zaad dat het tijd was om het festijn te laten beginnen; met meer passie dan ooit voor mogelijk werd gehouden moest ook de omlijning van de baan eraan geloven en viel het hele feest in het water. Neerslag; 7500 L. De hardste windstoot: niet gemeten, maar aan Joost zijn schnelle haar te zien hard genoeg.
Tschüss meine Deutsche Freunden, het volgende feest is bij jullie!
Kezour,
Iemand van Bibi