Wat een verrassing! Dit jaar mag ik weer de stukjes verzorgen. Nog voor de bestuurswissel stond de 2e editie van de triatlam op de planning. Vorig jaar was die erg leuk dus de lat lag hoog. Ik was zelf diep teleurgesteld dat bepaalde ’tradities’, lees: ongelukje van vorig jaar, van de triatlam dit jaar niet werden doorgezet, we geven het dit jaar een mager zesje. De hoogtepunten waren de Bibinezen die een mooi zeikspoor achter de bierfiets hebben neergelegd. Dan, bestuurswissel. Leuk! Vol enthousiasme stond een groot deel van bestuur Seelaar klaar om afscheid te nemen van hun bestuurstaken. Terug naar tradities van een jaar oud. Niet nader te noemen leden hadden onwijs veel zin om naar een niet nader te noemen locatie op de heuvel te gaan. Uiteindelijk werd de compromis gesloten om naar het casino te gaan en alles op rood te gooien. Lang verhaal kort, we wonen nu met z’n allen onder de brug. Weekje later stond dichtgetikt op de agenda. Zal ik het hier nog over tradities van vorig jaar hebben of ligt dat iets te gevoelig? Voor mij was het een bewogen dag vol keuzestress. Na een misverstand tussen mij en mezelf werd de verkeerde gemaakt. Meevaller van de dag was dat we allemaal zonder kleerscheuren weer thuis kwamen. Amper hersteld moesten we weer verschijnen op het Slotfeest. De Pascie had zelfs geïnvesteerd in bierpullen. De illustere pilsbazen van het dispuut wisten hier zelfs de pianoman te halen voor het afscheid van de barcom voor de aanstaand voorzitter van de vereniging, niet te verwarren met onze eigen Tijn. Hierna begon voor iedereen de periode waar ernstig tegenop werd gekeken. Introperiode? Nee. Sociaal contact op het kerstdiner? Ook niet. De Bibinezen hebben zich allemaal mogen vermaken in de ub om semi-redelijk voorbereid in de tentamenzaal te verschijnen. Zo sluiten we een leuk begonnen maand toch maar snel af. Nog 1 nachtje slapen en dan mogen we Malta onveilig maken. Moeders houd uw dochters thuis.
Kezour